What a mess!

Co roku Dzień Matki przychodzi tak szybko, że zwykle zdążę się zorientować najwcześniej koło 20 maja. Mimo wszystko to dość sporo czasu i zawsze uda mi się znaleźć odpowiedni prezent. Wydaje mi się, że kluczem do dawania trafionych prezentów jest obserwacja. (Mam w planach dłuższy i bardziej szczegółowy post na temat wybierania prezentów). W tym roku Mama dostała szminkę właśnie dlatego, że ją obserwowałam (Mamę, nie szminkę). Sprawdziłam jakie kosmetyki lubi moja Rodzicielka (świadczą o tym puste lub prawie puste pudełka - rzadko wyrzuca opakowania ze sprawdzonych i dobrych dla niej produktów), ale już jej się skończyły. Tak właśnie natknęłam się na tester Dior Rouge 296 zużyty właściwie do zera. Po szybkiej naradzie z Bratem, w której miałam decydujący głos, zamówiłam pełnowymiarowy produkt na allegro. To był bodajże wtorek. Strasznie się bałam, że paczka nie zdąży dojść na czas, ale na szczęście w piątek po południu była u mnie.

Jednym z moich sprawdzonych strojów na każdą okazję jest "garnitur", czyli czarne jeansy i marynarka/żakiet. Zaraz obok jeansów i T-shirta to mój ulubiony zestaw. Dzięki dodatkom łatwo zmienić jego charakter, aby pasował zarówno na co dzień jak i na jakieś większe wyjście. Na blogu pokazywałam go już w wielu wersjach, ale dzisiaj wersja elegancka, ze szpilkami, ale zamieniając je na trampki lub balerinki łatwo zmienić ją na wersję o wiele mniej oficjalną. Poza tym obowiązkowo należy dobrać odpowiedniego do stroju kota.

 Na początku pewne onieśmielenie. Długie rozmyślania i wspólnie spędzone wieczory. Przed szafą z lustrem.

Nie wiem dlaczego, ale długo nie mogłam zebrać się do napisania tego posta. Kiedyś już wspominałam o moich skomplikowanych uczuciach do gór. Dalej są takie same i raczej nieprędko cokolwiek zmieni się w tym temacie. Lubię podróżować z rodziną, odwiedzać różne miejsca, nawet góry lubię, ale... nie cierpię po nich chodzić. W Zakopanem byliśmy w połowie sierpnia (9 miesięcy temu - zdjęcia musiały odleżeć swoje : D). Minęło już sporo czasu i ja po raz kolejny ubolewam nad tym, że nie napisałam tej relacji wcześniej. Może kiedyś w końcu się nauczę : ).

Wraz z ciepłem, na blog wracają "sesje barierkowe". Zdaję sobie sprawę z tego, że nie jest to szczyt artyzmu i sztuki fotograficznej, ale z powodu braku jakiegokolwiek fotografa pod ręką muszę posiłkować się tym co mam. (Niestety nie mam statywu, chociaż chciałabym - wtedy może zdjęcia byłyby chociaż troszeczkę ciekawsze). Obiecuję, że oprócz ściany na balkonie będą też inne tła. I lepsza jakość... Niestety, tak się dzieje, gdy słońce wywołuje wszystkich na zewnątrz, a ja nie mogę wtedy nikogo znaleźć! Ludzie gdzieś się rozchodzą i znikają. Jeżeli byłby ktokolwiek, kto od czasu do czasu zrobiłby mi zdjęcia, byłabym niezmiernie wdzięczna. (Może być też ktoś dostępny na każde zawołanie i znoszący moje marudzenie - nie obrażę się). : D

Wybaczcie długie milczenie z mojej strony, ale ten tydzień był jednym z najcięższych ostatnio. Moje dwie imprezy urodzinowe (jedna dla rodziny, a druga dla znajomych) pochłonęły większość mojego czasu i energii. Poza tym tego samego dnia kiedy ja, urodziny obchodziła Klaudia (siostra Ani, która czasami robi mi zdjęcia: 1 , 2 , 3 , 4 , 5 , 6 , 7 ), która również w tym tygodniu miała swoją imprezę. Nie wiem kiedy ostatecznie ogarnę się po tym wszystkim. Z okazji urodzin dostałam mnóóóóóóóóóstwo prezentów. Każdy jeden jest wyjątkowy, ale pokażę Wam tylko kilka. Nie miałam żadnych kryteriów przy wybieraniu. Obfotografowałam to, co akurat wpadło w moje ręce. Reszta na pewno przewinie się kiedyś na blogu. Mam tyle nowych rzeczy, że aż się gubię, ledwo wchodzę do pokoju i po prostu nie dałam rady zrobić zdjęć wszystkiemu : D. Ostatnio jestem jakaś strasznie zakręcona.