What a mess!

Na zdjęciach mój strój z pierwszego dnia wycieczki na Ukrainę. Podczas zwiedzania i podróży liczy się dla mnie przede wszystkim wygoda, dlatego wolałam nie przekombinować. Postawiłam na połączenie, które zawsze się sprawdza, czyli jeansy i t-shirt. Do tego solidny plecak, który nigdy mnie jeszcze nie zawiódł. Jest idealny na wycieczki. Nie jest to szczyt stylu, jest bardzo prosty, czarny z białymi elementami ( z przodu wygląda tak ).

Planuję opisać dokładnie moją wycieczkę na Ukrainę, bo myślę, że do końca życia jej nie zapomnę. W najbliższym czasie podzielę się z Wami moimi dokładnymi przeżyciami. Dzisiaj tylko zdjęcia z podróży do miejsca noclegu, czyli miejscowości Rudki. Jechaliśmy autobusem, dlatego nie mam zdjęć z przedniej szyby jak podczas wypadu do Bardejowa. Wstępnie mogę tylko napisać, że cieszę się, że Polsce cywilizacyjnie pod względami bliżej do Europy zachodniej niż wschodniej.

Czasami w Biedronce można trafić na całkiem fajne rzeczy, a co najlepsze, w śmiesznie niskich cenach. Kapelusz kosztował coś koło 25 złotych, a na metce ma napisane "100% pleciony papier". Wypróbowałam go na deszczu i się nie rozpłynął, więc mogę śmiało uznać że to sukces i dobrze wydane pieniądze. W tamtym roku miałam fazę na okulary przeciwsłoneczne. W sumie posiadam ich 3 sztuki. Zeszłego lata nosiłam każdą z nich na zmianę, a teraz uważam, że w miarę korzystnie wyglądam tylko w tych. Zresztą, po zdjęciach na blogu wygląda, jakbym innych nie miała.

Tradycyjna wzmianka pogodowa: gdy robiliśmy te zdjęcia było dość zimno, wilgotno i ponuro. Na drugi dzień słońce świeciło jak głupie. Co się dzieje? Lato bije się z jesienią? Pewnie poszło im o wiosnę. Na zdjęciu, na którym siedzę pod drzewkiem wyglądam jak krasnal. Co prawda trochę zmutowany, bo kto widział takiego dużego krasnala? Kto w ogóle widział kiedykolwiek krasnala? Dlaczego zadaję dzisiaj tyle pytań? Dlaczego one wszystkie są retoryczne?

Mój strój... Co tu dużo komentować? Standardowo jeansy i t-shirt, tym razem w wersji dość eleganckiej, bo ze srebrnymi szpilkami. Zawsze mam z nimi problem, bo raczej nie noszę rzeczy w takim stylu, a te buty chciałabym dopasować prawie do wszystkiego. Na co dzień raczej się nie nadają, ale na imprezę lub na wyjście jak najbardziej. Największym problem jaki z nimi mam jest moja Mama, bo strasznie jej się nie podobają i denerwuje się, gdy widzi, że je ubieram : ). Nic nie poradzę, że chciałabym je nosić. Jakiś czas temu chciałam je sprzedać, ale jednak jestem jak ta sroka, lecę na świecidełka i nie potrafię się ich pozbyć (chociaż Mama byłaby zapewne najszczęśliwszą osobą na świecie, gdyby ktoś je ode mnie kupił).

Nie wiem czy to dobry pomysł czy nie, ale postanowiłam rozpocząć nową serię postów na blogu. Często droga do miejsca, w które jedziemy okazuje się równie ciekawa, a czasami nawet ciekawsza niż miejsce docelowe. Stąd też powstał w mojej głowie pomysł, żeby publikować zdjęcia zrobione po drodze. W piątek z racji wolnego wybraliśmy się samochodem do Bardejowa, czyli miasta położonego w północno-wschodniej części Słowacji. Zwykle jeździmy najkrótszą trasę, ale dla odmiany wybraliśmy dłuższą drogę tylko dlatego, że jest bardziej malownicza.

Ostatnimi czasy pogoda nas nie rozpieszcza. Ciężko ją przewidzieć i nawet prognoza na następny dzień nie zawsze się sprawdza. Na szczęście parę tygodni temu, gdy jeszcze świeciło słońce razem z Anią i Monią wybrałyśmy się na zdjęcia w to samo miejsce co w sierpniu 2012 roku (zdjęcia ukazały się na blogu dopiero w październiku, ale zrobione były podczas wakacji). Poprzednim razem nie było tam żywego ducha, ale nieźle się zdziwiłyśmy, gdy zobaczyłyśmy starszego pana z piłą (!) chodzącego po jabłonkowej alejce.